Je kan er echt niet meer naast kijken. Neem de afstandbediening ter hand, druk de TV aan en overal word je gebombardeerd met dating programma’s. Je kan het zelf zo gek niet bedenken: “Married at first sight”, “First date”, “Dinner date”, “Temptation island”, “Love island”, “Adam zoekt Eva”, “The bachelor”, “Blind getrouwd”, “Boer zoekt vrouw”,….
De eindeloze lijst groeit nog steeds als het onkruid in de berm…
Het ene programma al meer nagelbijtend dan het andere en toch draait het allemaal om hetzelfde.
Het verlangen de liefde van je leven te vinden. Zoals blijkt, willen sommigen daar heel ver in gaan.
De naald in de hooiberg
Toch lijken de meeste deelnemers niet zo bijzonder, uitzonderlijk of eigenaardig. Nee, deze mensen kan je dagelijks op je pad vinden.
Dus waarom is het zo moeilijk anderen gewoon “tegen (tegemoet) te komen”? Waarom vertrouwen ze hun lot hoe langer hoe vaker toe aan de zogenaamde “experten”? Alsof een vreemde precies de vinger kan leggen op wat (of in dit geval: wie) jij in je leven mist?
Gearrangeerde huwelijken werden overal afgekeurd. Het zou niet meer van deze tijd zijn, want de juiste partner vinden is toch heel persoonlijk? Misschien niet de juiste woordkeuze, want voor de liefde zou gelden: “wie zoekt, vindt niet”. Wie doet er nog pogingen die naald in de hooiberg te vinden? Voor een paar cent koop je zo een nieuwe!
Als je “Married at first sight” mag geloven, stappen mensen lustig in het onbekende bootje van een gearrangeerd huwelijk. Sommigen willen zelfs gretig betalen voor een tweede rondvaart. Geen garanties, geen geld terug bij ontevredenheid.
Hun zelfvertrouwen in het matchen met een geschikte partner verdween blijkbaar als sneeuw voor de zon.
100 %
En toch merk je dat er zich af en toe leuke koppels vormen die echt helemaal toegewijd zijn. Is het misschien dat wat er ontbreekt? Diegenen die daaraan mee doen, zetten zich 100% in. Ze beschouwen het als een laatste strohalm, hun kans op geluk, op liefde. Want het ene wordt maar al te vaak gekoppeld aan het andere.
Zou dat niet een beetje ontbreken in ons dagdagelijks leven? Ergens helemaal voor gaan, het gras niet steeds groener zien aan de andere kant van de heuvel?
Be-scherm-ing
Vroeger praatte men nog op café. Aan de toog bij tap en pint, werd er gelachen, gezwansd, plezier gemaakt. Je leerde mensen kennen in een prettige omgeving.
Nu zit iedereen elkaar vanachter de bescherming van een schermpje te begluren en te beoordelen terwijl potentiële kandidaten weggeswipet worden, een na een. Misschien omvat het woord “bescherming” niet voor niets het woord “scherm”?
Married at first sight
Met veel fascinatie bekijk ik nu al de hele week “Married at first sight”, wat zich afspeelt in Australië. Op welke basis koppelen ze mensen aan elkaar? Sommige kandidaten stellen bijna uitsluitend eisen over het uiterlijk van hun gewenste partner. Anderen hopen op bepaalde karaktertrekken.
Uiteindelijk verwacht iedereen die “vonk” die overspringt. (Oppassen na periodes van extreme droogte!)
Mensen worden in hokjes ingedeeld. Op basis van enkele karaktertrekken worden ze door wildvreemden gelinkt aan tegenpolen of gelijkgestemden. Fascinerend, hoe beide partners soms de relatie die ze toch samen ondergaan, totaal anders beleven en inschatten.
Soms vraag ik me af in welk hokje ze mij zouden passen? Aan welke kapstok willen ze mijn jas hangen?
Nee ik ben vooralsnog niet van plan me hiervoor in te schrijven.
Er is nog hoop…. 🙂
