Chalki, of mini-Simi, een klein eiland naast Rodos, heeft mijn hart gestolen. Het heeft zijn naam te danken aan de kopermijnen van vroeger (Chalkos = koper). Daardoor was het ook een welvarend eiland waar ook de ridders van de Johannieterorde zich vestigden. Nu blijven er nog geen 300 inwoners over.
Het is een rustige oase in tegenstelling tot het door toeristen overspoelde Simi. De bouwstijl is net hetzelfde. De bontgekleurde huisjes verwelkomen je rond de haven die dagelijks aangevaren wordt vanop Rodos. Dit zowel vanuit Rodos stad als de haven van Kameiros, die recht tegenover Chalki ligt.
Chalki: klein en prachtig
In de haven liggen overal verspreid kleine vissersbootjes te lonken in het kristalheldere water van de Egeïsche Zee. Als diamantjes op een broche.
Ook op dit eiland met een oppervlakte van slechts 28 km² is het onmogelijk te verdwalen. Het is ideaal voor een daguitstap al zou ik hier ook graag wel eens de nacht doorbrengen. Er zijn zoals overal kamers te huur en er bevindt zich 1 hotel op het eiland. Dit trekt vooral Engelse toeristen aan.
Ik hou vooral van de rust die Chalki uitstraalt. Zo was Simi vroeger ook.
Het is een droog en tamelijk kaal eiland want het heeft zelf geen bronnen. Maar de kleurige huisjes geven het eiland net dat iets extra dat veel kunstenaars aantrekt.
De mensen leven voornamelijk ook hier van toerisme en visvangst. Rond de haven bevinden zich overal gezellige tavernes en cafeetjes, die je blik vangen, je binnenlokken en je uren laten wegmijmeren bij een hapje en/of drankje. Doordat de haven in een boog ligt, heb je van op elke plek een bijna volledig overzicht op het havengebeuren.
Stranden op Chalki
Chalki heeft zoals elk zichzelf respecterend Grieks eiland ook strandjes.
Het mooiste zandstrand bevindt zich op 10 minuten wandelen van de haven achter de heuvelrug. Geniet van de wandeling en de prachtige zichten die je onderweg telkens weer doen stoppen.
Je kan op het strand van Pondemos ligbedden huren. Het zachte, gouden zand glooit langzaamaan naar beneden. Ook hier heeft de zee al enkele meters van het strand opgeëist en wordt het alsmaar smaller.
Na een aantal verfrissende duiken, biedt de prachtige taverne soelaas om de innerlijke mens te versterken.
Leven rond de haven
Alles is op wandelafstand te bereiken. Er is nauwelijks verkeer op het eiland. Voor mij betekent dit altijd een groot pluspunt.
De hoogtepunten van de dag zijn de aankomsten van de catamaran en andere lijnboten. Even bruist de haven van leven om dan terug verder te kabbelen in alle peis en vree.
Er is weinig te beleven en net dat trekt me zo aan. Als de tijd om te vertrekken aangebroken is, bloedt mijn hart telkens een beetje.
Kijk voor meer foto’s gerust in de foto gallerij:
https://www.doyoureadme.eu/photo-galleries/
