Vanochtend toen ik terugreed van het strand naar huis, kwam ik in botsing met een andere fietser.
De fietspaden op Kos zijn extreem smal, aan de straatkant vaak afgebakend door gevaarlijke paaltjes of stenen bollen (met reden want ze parkeren nu altijd al zomaar op het fietspad zonder boe of ba) en ze worden meestal in 2 richtingen gebruikt.
Kanari straat: small, 2-richtingsfietspad, druk en gevaarlijk
Daar bovenop is Kanari straat, een winkelstraatje met veel toeristenwinkels EN een straat die Lambi (een wijk naast de stad) met het stadscentrum verbindt, waardoor die altijd vol loopt met toeristen. Dus ook fietsende toeristen.
Ik rij daar altijd super traag, want meestal geraak je gewoon nauwelijks vooruit (veel toeristen fietsen als schildpadden, het verbaast me altijd dat die niet omvallen van de traagte) en verder weet je nooit wat er onverwacht op je (fiets) pad komt.
Voetgangers vinden geen plek op het voetpad door bomen, geparkeerde fietsen of moto’s en uitstallingen van shops en komen daardoor vanzelf op het fietspad terecht.
Anderen zijn gewoon zo verzonken in gedachten of met hun aandacht bij hun smartphone dat ze geen benul meer hebben van de wereld rond hen.
Aan het begin (of einde, afhankelijk van waar je komt) van Kanari straat is dan nog een taxi stop aan het dolfijnenpleintje, waar heel vaak heelder hordes op taxi’s staan te wachten…. en ja hoor, op het fietspad!
Toeristen: andere landen, andere gewoontes
Andere toeristen hebben totaal geen benul van fietsers of fietspaden (denk maar aan de Turken), anderen rijden in hun thuisland aan de andere kant van de weg, nog anderen hebben totaal andere verkeersregels dan in Griekenland.
Nu is het feit dat fietsen in Griekenland op Kos al een bijzonderheid op zichzelf is en het feit dat er überhaupt fietspaden bestaan ook al een aardigheid.
Daarbij komt dat je een fietser (of elektrische scooter) niet hoort.
Want de fietspaden op Kos worden niet enkel benut door fietsers, maar ook door, meestal Grieken, met enig ander gemotoriseerd vervoer, elektrisch of niet, die via het fietspad een éénrichtingstraat in tegenovergestelde richting willen benutten.
Knal
Om dit lange verhaal toch een beetje in te korten….
Vanochtend liep er dus een dikke man, volledig in gedachten bij zijn telefoongesprek op het midden van het fietspad. De ziekte van deze tijd…
Zelfs niet gewoon helemaal links of helemaal rechts, nee in het midden. Ik zag het al aankomen en belde maar zelfs dat hoorde hij niet.
2 toeristen van tegenovergestelde richting kwamen in volle vaart aangereden, de man slaagde er nog in dit obstakel in het midden voorbij te steken, maar de vrouw die achter hem kwam, raakte mij met een knal, al probeerde ik nog uit te wijken.
Maar veel ruimte heb je dus niet. (paaltjes levensgevaarlijk)
Ze kwam lelijk ten val ocharme.
Ze had een diepe wond in haar been, waar rijkelijk bloed uit stroomde en een heel stuk vel was weg.
Die man met de telefoon die het hele gebeuren had veroorzaakt, is zelfs niet gebleven om sorry te zeggen.
De vrouw zat helemaal te trillen en ik denk dat ze niet echt goed door had wat er precies gebeurd was. Ik was zelf ook zo goed als in shock, want ik krijg altijd flashbacks naar mijn eigen ongeluk. Dit keer was ik er gelukkig met de schrik vanaf gekomen. Ik ben al eens in het midden van de straat gevallen, toen ik de rand van een bloembak aan de rand van het fietspad raakte met mijn wiel. Ja, ik heb al wat ervaring…. Gelukkig kwam er toen net geen wagen aan. Maar mijn fiets was evengoed verfrommeld en ik heb nog een paar dagen afgezien.
Filotimo
Gelukkig snelde er nog een super lieve man ter hulp van de zaak er tegenover.
Hij had een flesje water, ontsmettingsspray, keukenrol voor het bloed, tabak om de wonde te dichten, verband, etc. Een echte reddende engel!
Hij vertelde dat hij zelf een brommer had en al heel vaak gevallen was…. ervaring met hopen.
Die hulpvaardigheid van de oudere generatie Grieken is net één van de redenen waarom ik zo verliefd ben geworden op Griekenland.
Het Rode Kruis was er niks tegen!
Terug op de been
Ik raadde ze aan toch maar een dokter te contacteren of naar de eerste hulp te gaan, want er was zo veel bloed en de wonde zag er echt diep uit. 2 of 3 draadjes zouden wel nodig zijn….
Uiteindelijk keerde ze samen met haar man terug richting hotel, wat gelukkig vlakbij was. Ze vertelde me dat ze niet echt pijn voelde, maar dat komt dikwijls pas achteraf….
Ik hoop echt dat het daar bij bleef….
Kos, het fietseiland
Lieve mensen, ik weet het…. Kos wordt gepromoot als fietseiland, maar kijk alsjeblieft uit en hou er rekening mee dat niet iedereen met fietsen is opgegroeid zoals wij!
Daarbij is Kos een klein eiland, met een stad die niet gemaakt is om veel verkeer te slikken.
En hoewel fietsen zwakke weggebruikers zijn en bij ons alle respect en aandacht krijgen, is het hier wel heel anders.
Je moet echt overal ogen hebben!
