Duiven, wie kent ze niet? Van alle vogelsoorten is de duif waarschijnlijk de meest beruchte. Ze zijn niet meer uit het straatbeeld weg te denken.
Zelf ben ik er niet zo dol op. Ik woon hoog in een gigantische appartementenblok.
Elk jaar komen ze hier terug om een nest te maken op de rolluikkast bij de buren. Ze vliegen vlijtig af en aan. Persoonlijk heb ik niks tegen de beesten op zich maar het zijn en blijven schijtbeesten. Letterlijk dan wel.
Mijn balkon is regelmatig het mikpunt van hun wildpoeperij. Eens alles vastgekoekt is door de zon, krijg je het er ook nauwelijks weer af.
Ook de was, kraakhelder en fris uit de machine, laat hen niet onberoerd.
Uitslapen mocht ik ook van mijn verlanglijstje schrappen. Bij het ochtendgloren zitten ze gezellig beidjes luidkeels te koeren, zich al dan niet bewust van de slapende mensheid. Hun duivenklauwtjes tikken ijverig op de balustrade. Ze nodigen ook met regelmaat bezoek uit.
Het mini hondje van mijn andere buren heeft echt een hekel aan die beesten. Wie geeft hem ongelijk?
Komt er een duif zijn gezichtsveld binnen gevlogen, geeft hij van katoen.
Mocht hij kunnen vliegen, had hij de plaaggeesten al lang bij de lurven gevat. Ik weet helemaal zeker dat hij hiertoe al pogingen heeft ondernomen!
Ik kan me helemaal voelen in zijn consternatie. Moest ik superwoman zijn, vloog geen duif hier onberoerd voorbij…. Al kan ik me levendig voorstellen dan wel andere beslommeringen te hebben! 🙂
Waarom werd dit beest gekozen als “symbool van de vrede”? Een musje of pimpelmeesje maken veel vredelievendere gevoelens los… Of heb ik het mis?
