Aroma’s in de lift
De liftdeuren glijden open. Een onbestemde walm komt me tegemoet en nestelt zich in mijn sinussen. Mijn neus ophalen helpt duidelijk niet om de stank te verdrijven.
Elke dag is het op- en neergaan van de vijftien verdiepingen een ware verrassing. Zeker niet altijd een prettige.
Zoveel mensen, zoveel geuren. Als je al een aantal jaren in zo‘n grote appartementenblok woont, ken je stilaan alle voorkeuren van je buren.
Sommige luchtjes laten je wegdromen en mijmeren over warme, bloemige zomeravonden.
De meeste daarentegen stuiten tegen de borst en laten je vragen stellen bij persoonlijke hygiëne en een algemeen rookverbod.
Voorkeuren
Mijn buren hebben zaterdag tot frietdag gebombardeerd. De vetwalm sijpelt mijn plek binnen en doet me ongewild watertanden. Cholesterol viert er hoog tij. Goeie boter en dierlijke vetten werden duidelijk niet van de menukaart geschrapt.
Pikt de lift toevallig iemand op bij het tiende, rook je willens nillens de wiet, die als een wolk de gang bedwelmt, gezellig mee. Onbetaalbaar en volledig gratis.
Spruitjes en kool zijn onverslaanbare geurverspreiders. Niet te stoppen en spotgoedkoop. Die laten de gemiddelde luchtverfrisser nog wel eens een poepje ruiken.
Zelf opteerde ik voor geurstokjes om de sigarettenstank die de badkamer binnendringt via de verluchting te lijf te gaan. Onverrichterzake. En ik die dacht dat die er was om verse lucht binnen te brengen…
Ergens beneden woont iemand die gek is op Indisch. Ook die voorkeur wordt duidelijk dagelijks tentoongesteld bij de liftingang.
Geluiden kan je uitvlakken met behulp van oorstopjes of het luisteren naar muziek. Ongewenst gezelschap laat zich negeren. Maar wat met al die vieze luchtjes?
Vandaag is de eer aan mij. De mosselschelpen in de restafvalbak doen hun ding.
Ik bind de zak toe en begeef me naar de lift voor een ritje naar de kelder.
De liftdeuren glijden open. Ik hou mijn adem in… en wens heel even om een verkoudheid.
