Wat is er toch aan de hand?
Het weer lijkt meer en meer op een dolgedraaide tol. De dag zonder regen of wind kan ik me al lang niet meer heugen. Ook vannacht rukte de wind me af en toe uit mijn slaap.
De crèmeglacekar doet nochtans een verwoede poging en slentert hier sinds gisteren moedig en hopeloos optimistisch door de straten. Het melodietje prikkelt mijn zomerdrang.
De zon laat af en toe nog eens van haar bestaan achter al die wolken weten. De wind blijft van katoen geven, waar komt die eindeloze kracht toch vandaan? Of is het woede?
Diegenen die zeurden omwille van een te laag grondwaterpeil werden gehoord. De windmolens draaien als een halve gek om ons van energie te voorzien. Kom me binnenkort niet vertellen dat we weer tekort hebben?!
Vandaag mochten we nog eens opstaan met blauwe lucht en zonneschijn. Ik weet niet hoe het met u gesteld is maar ik fleur er helemaal van op. Ik spring terug met energie uit bed. Of zou ik ook op windkracht funtioneren?
Nu is het weer van gedachten veranderd. Misschien last van de maandelijkse cyclus? De chauffage gaat aan…. Uit…. Aan…. Toch weer uit. De verlichting op mijn PC-scherm volgt hetzelfde stramien van hoog naar laag.
Je zou van minder zot worden toch?
Carpe Diem
En net als je denkt, oh, eindelijk houden we het nog eens een dag droog…. Stort de hemel weer neer! Zelfs de zon kon zich niet snel genoeg verstoppen.
Ik snak naar vakantie, naar zorgeloos op het strand liggen zodat mijn lijf de broodnodige vitamine D kan opslorpen. Of toch maar niet want het risico op huidkanker wordt groter met de dag?
Met de laptop in aanslag, wil ik even surfen naar een korte rustpauze in Griekenland. Maar asiel aanvragen daar deze maand is uit den boze. En wie weet wat er morgen zal gebeuren? Niet dat we dat ooit hebben geweten, maar nu worden we er weer met onze neus opgedrukt. Elke dag kan de laatste zijn. Carpe diem. Zelfs de Romeinen wisten het al mooi te omschrijven. Kort en krachtig!
Toch maar die dik verdiende trip boeken dan? Maar hoe groot is de kans dat ze tegen dan nog vliegen?
Krijg je dan je geld terug? Of is dat tegen dan ook een stupide vraag geworden? Want wie gaat er geveld door het virus nog van geld wakker liggen?
Mogen we binnenkort nog wel de straat op komen? Mijn WordPress evenement van deze avond werd op de dag zelf afgelast. Wat sneu.
Paradijs
Want kunnen we niet best nog even volop genieten? Zorgeloos door het leven gaan? Of zullen we onze laatste dagen nog wat extra grijze haren kweken?
Als ik dan toch zo per se moet doodgaan aan dat besmettelijke virus, kan ik nu dan beter niet nog even genieten? Nog snel even alle familie en vrienden zien, nu het nog kan? Toch snel nog een last minute boeken en mijn laatste adem gaan uitblazen in mijn eigen paradijs?
Als we binnenkort de straat niet meer op mogen, ga ik hier thuis toch dood van de honger. Ik ben nu eenmaal niet zo’n hamsteraar. Plannen geeft me de kriebels. WC-papier gaan opstapelen lukt me niet in mijn kleine studio met een groots zicht. Dit virus geeft je trouwens alles, behalve diarree als ik het nieuws goed gevolgd heb. Maar misschien weten de anderen iets dat ik niet weet?
Dus laat ik dat financieel plan maar voor wat het is?
En loop ik nu het nog kan even snel de straat op om mijn laatste crèmeglaceke naar binnen te spelen?
Wat is er toch aan de hand?
