KERST SPIRIT

De tijd van het jaar heeft zijn intrede gemaakt. Veel te vroeg, zoals ook alle voorbije jaren, werd de rode loper voor kerstmis uitgerold. Blijkbaar zit de hele mensheid popelend van ongeduld het hele jaar af te tellen tot dit heuglijke moment: de kerst spirit doet zijn intrede.

TV

Op televisie kan je er helaas niet naast kijken: de ene zeemzoete kerstfilm volgt de andere op. Het lijkt wel of in Amerika kerst bedoeld is om koppeltjes te vormen. DE tijd van het jaar voor hopeloze singles om alsnog een relatie te beginnen en het (on)gelukkige slachtoffer te serveren op de kerstdis. Het goede humeur wordt opgepoetst samen met het zilveren bestek. Xmas spirit in the making.
Als je het mij vraagt, zijn ze daar op dat continent de oorsprong van kerst al lang vergeten. In de meeste van die films, kan ik intussen zonder verpinken de hoofdrol meespelen omwille van herhaaldelijke geheugensteunen. Maar wie gaat er van wakker liggen? Toch zeker Jezus niet met zijn blote billen in de gure stal?

Radio

De radio speelt hetzelfde refrein. Kerstjingles all the way. En er gaat geen weg naast. Willens nillens terroriseren de kerstdeuntjes je oren.
Chris Rea is weer op weg naar huis voor kerst. Daar stel ik persoonlijk heel wat vragen bij? Waar zit die man dan de rest van het jaar? Op een groenere wei of een onbewoond eiland? Heeft die nog nooit van opwarming van de aarde gehoord en klimaatproblemen? Als je van begin december moet beginnen rijden om met kerst thuis aan te komen, kan je dan alsnog niet beter gewoon een dag op voorhand het vliegtuig nemen?

Dan is er nog Maria Carey, die me al jaren wil voor kerst. Ik heb geprobeerd haar mijn adres te bezorgen, zodat ze me kan komen halen Dan raakt eindelijk die (kerst)kous af. Dit vooralsnog zonder positief resultaat, dus blijf ik me maar afvragen of ze me echt wel zo graag wil …
George Michael blijft zijn hart maar telkens opnieuw weggeven. Hoeveel harten heeft die man? Ik hoop dat hij zich op de donorlijst registreerde!
Het irritante geluid van die jingelende bellen doet me in de eerste week van december alvast wensen dat kerst al maar weer over en done was dit jaar.

Leid ons niet in bekoring…

Nee, eerlijk, het kan me niet bekoren. Maar zover was je waarschijnlijk al?
Om toch niet helemaal dwars te liggen, kwam de doos met kerstdecoratie ook bij mij thuis na jaren nog eens vanonder de dikste stoflagen in de kelder. Kwestie van de donkerste dagen van de winter toch wat extra te verlichten.
Nu zit ik hier met een zonnebril op weg te mijmeren over verre witte zomerstranden. Dit om de knipperende lichten me geen epilepsie-aanval te laten bezorgen. Hopelijk zijn de buren beter bestand dan ik. Geen scrupules, omhoog met het energieverbruik!

Want beken nu eerlijk: wie zit er te dromen van een witte kerst? De knisperende, heldere sneeuwvlokjes hangen al snel hun kraakwitte mantel aan de haak om zich om te tooien in vieze, grijze, gladde drab.

Verder pijnig ik mijn verstand over de aankoop van de cadeautjes. Wie wil er wat? Zelf ben ik zo flink en voorzienig geweest enkele items van mijn verlanglijstje naar mijn familie door te sturen dit jaar. Jammer genoeg hadden de andere leden van mijn kleine kring niet dezelfde wroeging, zelfs niet na herhaaldelijke smeekbedes. Het bleef éénrichtingsverkeer. Weer een kerst dat ik de teleurstelling op hun gezichten zal zien blinken bij het creëren van de cadeaupapierafvalberg.

That’s the spirit!

Verder kan ik me wel helemaal verplaatsen in kindje Jezus met zijn blote billen in de ijskoude stal. Onze syndicus besloot namelijk de verwarming af te sluiten zodat we als kerstverrassing een spiksplinternieuwe (door onszelf gesponsorde welteverstaan) ketel in gebruik mogen nemen. Dit geeft een warme gloed in mijn hart. Jammerlijk dringt het niet door tot de rest van mijn bibberende lijf en leden.
De enige echte kerst spirit die ik dus momenteel wel weet te appreciëren, is verpakt in een fles. Liefst 40% alcohol of hoger. Daar loop ik nu dus wel warm voor… Tjingles!!